DIT ARTIKEL IS GESCHREVEN VOOR BIBLIOTHEEK NIEUWE STIJL, 27-07-2017.
In het vorige stuk hebben we onderzocht hoe het werk van David Lynch veelal de vorm tot onderdeel van de inhoud maakt. We zijn dit tegengekomen in zijn films, waar de camera, het kijken of het acteren zelf onderdeel worden van het verhaal. Ook in zijn schilderwerk zagen we het creatieve proces en de verf zichtbaar onderdeel worden van de afbeelding, zonder dat het opgaat in een realistisch beeld. Nu we iets meer van David Lynch weten als kunstenaar, kunnen we beginnen met een analyse van Twin Peaks. Om de link duidelijk te maken tussen vorm en inhoud, moeten we eerst onderzoeken in wat voor tijd Twin Peaks uitkwam en wat het eigenlijk voor mechanismes bevat die werkzaam zijn onder het oppervlak.
Postmodernisme
Twin Peaks verscheen voor het eerst in 1990, een tijd waarin veel tv-series hard aan vernieuwing toe waren. Lynch is denk ik goed op de hoogte geweest van “wat er in de lucht hing“, zoals hij het zelf zou omschrijven. Wat er aan zat te komen voor tv was een era van postmodernisme. Natuurlijk waren er al eerder tekenen van postmodernisme in tv-programma’s. In de jaren ’80 gingen tv-programma’s al refereren naar andere tv-programma’s en ook naar zichzelf. De jaren ’90 zijn denk ik pas een echt typisch postmodern era geweest in het televisielandschap, voor een deel ingeluid door Twin Peaks (1990), maar ook door shows als The Simpsons (1989) en Seinfeld (1989).Read More »